Tradycja malowania jajek sięga czasów starożytnego Egiptu, gdzie jaja zdobiono wizerunkiem skarabeuszy, natomiast w Chinach pokrywano je wizerunkiem ptaków i kwiatów. Najstarsze ślady polskich pisanek pochodzą z końca X wieku i zostały odnalezione podczas wykopalisk archeologicznych w Opolu. Wzór rysowano na nich roztopionym woskiem, a następnie wkładano je do barwnika – łupin cebuli lub ochry, które nadawały im brunatnoczerwoną barwę. W dzisiejszych czasach tradycja malowania czy pisania pisanek niestety zanika. Niewielu już ludziom chce się zajmować tym rzemiosłem. Są jednak tacy, którzy je wykonują i tacy, którzy je kolekcjonują oraz pielęgnują tę wyjątkową tradycję. Aby ten piękny zwyczaj nie zanikał, Muzeum Kultury Ludowej w Węgorzewie przygotowało specjalne warsztaty z malowania pisanek dla najmłodszych. W poniedziałkowe przedpołudnie 11.04.2022 roku, uczniowie klasy IIb mieli okazję poznać technikę malowania pisanek woskiem. Pomalowali wydmuszkę jajka kurzego oraz gęsiego. Każdy uczeń stworzył swoją indywidualną pisankę, a po skończonych warsztatach wszyscy mogli zabrać owoce swojej ciężkiej pracy do domu.
Następnie z p. przewodnik zwiedzili Park Etnograficzny. Teren Parku znajduje się w centrum miasta i bezpośrednio przylega do budynku Muzeum , od zachodu i południa zaś opływa go łukiem rzeka Węgorapa. Przy rzece znajdują się przystań Żeglugi Mazurskiej i przystanie jachtowe, które stanowią ciekawe choć nietypowe dopełnienie krajobrazu Parku. Początki skansenu nad Węgorapą sięgają 1994 roku. Obecnie na terenie skansenu oprócz w/w obiektów znajdują się 3 mazurskie chałupy drewniane z podcieniami, budynek gospodarczy (z pocz. XIX w.), remizę strażacką i kuźnię z przełomu XIX i XX w oraz dom mieszkalny z II połowy XIX w. Wszystkie budynki są reliktami budownictwa mazurskiego. Obiekty w skansenie, oprócz funkcji ekspozycyjnych, służą również za pracownie „ginących zawodów”. Znajdują się tu: pracownia tkacka, ceramiki i pracownia kwiatów artystycznych, w których to odbywają się warsztaty i kursy : z koronki klockowej, malowania pisanek, wyrobu koszy z wikliny i słomy, wycinankarstwa czy rzeźby w kamieniu. Teren skansenu wykorzystywany jest często jako tło imprez plenerowych organizowanych przez Muzeum.
W zagrodzie dzieci zaprzyjaźniły się z kozami mieszkającymi na terenie muzeum. Przywiozły dla nich marchewki, którymi je karmili.
Na koniec zjadły drugie śniadanie w pracowni ceramicznej.
Warsztaty i zwiedzanie muzeum było bardzo ciekawym i pouczającym doświadczeniem dla dzieci.
Aneta Pietrzyk
